In de stad is een grote behoefte aan groene leefruimte, om van te genieten en om je eigen handen voor uit de mouwen te steken. Een groene stad is een fijne leefomgeving.

Volkstuinen zijn weer erg geliefd, de wachtlijsten zijn lang of zelfs uit nood gesloten. Rotterdam heeft 43 nuts- en volkstuinverenigingen. Deze staan onder druk en worden onterecht gezien als ‘gesloten’ enclaves of zelfs als ‘exclusieve tuinen’ en niet meer van deze tijd. Dat zijn meningen die voorbij gaan aan de feiten.

Groene leefruimte is in de volle breedte waardevol en zit bomvol  kansen voor heel verschillende crises en beleidsdoelen.

Bewoners uit de verdichte stad vinden in volkstuinparken en wijktuinen en -parken rust en een gezonde, sociale of zelfs helende omgeving. Bezoekers genieten van de schoonheid en kunnen meedoen aan activiteiten.

Een enorme hoeveelheid vogels, insecten, planten en zoogdieren vindt hier een thuis of een rustplek tijdens de trek. Hier vinden ze voedsel, donkerte, rust- en schuilplekken, veilige broedplaatsen en vooral variatie die in de stadsparken ontbreekt.

De groene terreinen, parken, rafels en bermen zijn nauwelijks verhard en daarom gebieden waar water de bodem in kan. Het zijn niet zelden waterbuffers en soms ook water-overloopgebieden.

De tuinen en parken hebben een educatieve waarde voor kinderen en volwassenen. Er is veel kennis en ervaring aanwezig die gedeeld wordt tijdens het samen onderhouden.

Zelfbeheer en betrokkenheid bij het groen heeft onmiddellijk invloed op de kwaliteit van de groene omgeving. Samen met bewoners en verenigingen zorg dragen voor deze groene ruimte, heeft de toekomst.

Volkstuinders onderhouden hun tuinen en parken vaak al bijna een eeuw zelf, intensief en met liefde, aandacht, zorg en betrokkenheid. Ook wijkbewoners in bijvoorbeeld het Essenburgpark en de eigenaren van de Stadscamping dragen zorg voor hun terreinen.

Ze doen dat met veel kennis en ervaring en daardoor is er een veel grotere natuurlijke rijkdom, meer schoonheid en sterkere natuurbeleving voor bezoekers dan in de door de gemeente ‘kosten-efficiënt’ onderhouden parken.

Op de kadasterkaarten staan zijn de volkstuinverenigingen aangeduid als witte vlekken. Het zijn letterlijk witte vlekken, omdat de waarde ervan voor de stad onvoldoende erkend wordt.

Zo blijven ze (strategisch) vooral beschikbaar als goedkope bouwgrond voor stadsuitbreiding in een tijd waar we dit groen dringend nodig hebben voor klimaatadaptatie, biodiversiteit en de gezonde stad.

Hoog tijd voor een andere waardering, een nieuwe bekostingingsstructuur voor groene ruimte en een scherpe kijk op de meervoudige waarde van volkstuinen. Betrek het groen waar mogelijk in wandelroutes, verbindt parken onderling en met de omliggende groene randen en rafels. Onderzoek hoeveel ruimte de stadsnatuur nodig heeft om vitaal en veerkrachtig te worden.

Samenwerken met de volkstuinders, de actieve wijkbewoners én met de al aanwezige natuur; dat is het mantra voor de nabije toekomst.