Ademruimte, leefruimte, …
Op een doordeweekse dag is het vaak rustig onder het viaduct, met wat zon kan je er onverwacht genieten van de ritmische schoonheid van de betonnen zuilen en haar schaduwen. Hier en daar een wandelaar, een fietser op weg naar de volkstuin of iemand die baantjes sprint op de gravelbaan.
Daarom is de verrassing des te groter als je op een zomerse dag in het weekeind ziet hoeveel mensen hier bij elkaar komen. Er worden familiefeestjes opgebouwd tussen de zuilen, van verjaardagen tot prachtig versierde gender-reveal-party’s, terwijl even verderop een club zich zwetend afmat en aangemoedigd wordt in een urban-sports training. In het gras wordt gemoedelijk thee gezet en gezellig geklets, kinderen spelen en ravotten in en rond de bosjes. Wandelaars met en zonder honden gaan het Roel Langerakpark in net als de fietsende kinderen op weg naar de hockey. Dit is de achtertuin van West, hier is leefruimte voor iedereen en worden mooie herinneringen gemaakt. Hier mag je nog zelf vormgeven aan je activiteiten, wordt niet al te veel voorgeschreven en verboden en zo ontstaat ademruimte, leefruimte en die hebben we keihard nodig.